Czwarta Krucjata wymierzona przeciw Smokom Burzy niemal zakończyła się klęską. Ludzkość odkryła, że zwykłe strzały, bełty i balisty były nieskuteczne wobec tego nowego zagrożenia. W tych czasach niektórzy ludzie czystej krwi stali się nosicielami obcych duchów i zaczęli rozumieć zakres ich przeklętych mocy. Pod koniec XII wieku Dzierżyciele stali się pierwszymi ludzkimi magami i nauczyli się kontrolować nową energię, która pochodziła ze znajdujących się w nich demonów. Dzierżyciele okazali bezcenną pomoc w walce ze Smokami, ponieważ ich ochronne czary zabezpieczały żołnierzy przed palącym oddechem smoka, a czary ofensywne potrafiły przebić grube, smocze skóry. Do roku 1201 zarówno Ryszard, jak i Saladyn zatrudnili Bitewnych Dzierżycieli, aby wspierali ich armie.

Ryszard nakazał Dzierżycielom, by rzucili potężny czar, który miał stworzyć magiczny szlak przez ziemię. Dzierżyciele połączyli swoje moce i przywołali magiczny szlak przez ziemię. Dzierżycielom udało się sprowadzić z głębin ziemi magiczne kryształy. Lekkomyślne zaklęcie przywołało wiele takich kryształów, które wyrosły jak grzyby po deszczu w różnych miejscach ziemi. Niektóre były bardzo niebezpieczne, ale Dzierżycielom udało się stworzyć stabilny pomost między Europą i Bliskim Wschodem, dzięki czemu krzyżowcy mogli zaoszczędzić miesiąc cennego czasu.

Do roku 1218 Niemcy i Francja zostały uwolnione od smoków. W 1220 udało się pokonać smoki w Anglii. W 1222 roku krzyżowcy zebrali wielką flotę, by pożeglować przeciw Smokom w Norwegii i zaatakować serce smoczego imperium, lodową fortecę, Lodową Iglicę. Ale morska inwazja zakończyła się tragicznie. Śnieżne Gady wezwały na pomoc swych morskich kuzynów, Smoki Przypływów. Niszczące fale i monsuny przywołane przez Smoki zatopiły flotę krzyżowców. Największy Smok Przypływów przewrócił i rozbił okręt flagowy króla Ryszarda Lwie Serce. Przyjęto, że wielki krzyżowiec zginął we wzburzonych wodach.

Strata Ryszarda okazała się fatalna w skutkach i przez osiem lat krzyżowcom nie udało się zgromadzić nowej floty. W 1230 roku krzyżowcy wylądowali w Danii i powoli zaczęli zdobywać Skandynawię. Kiedy walczyli ze Smokami, zniewoleni skandynawscy wojownicy zerwali pęta i stanęli do walki przeciw swym ciemiężycielom. W 1239 krzyżowcy z pomocą króla Hakona IV uwolnili Norwegię i zepchnęli Smoki do morza. Ostateczna bitwa Czwartej Krucjaty rozegrała się w 1244 roku na Islandii, koło Hunafloi. Historycy nazwali ją Bitwą pod Zatoką. Krzyżowcy sprowadzili okręty z każdej nadmorskiej prowincji Europy by rozpocząć oblężenie Lodowej Iglicy. Flota przez dwa miesiące szturmowała fortecę, uzbrojona w magiczne balisty i zaklęte machiny oblężnicze, wykute przez Dzierżycieli. Oblężenie zakończyło się definitywną zagładą Smoków.

Wpływ Dzierżycieli i długa wojna przeciw smokom odbiła się na ludzkości. Mieszkańcy Europy, przestraszeni szybkim rozprzestrzenianiem się magicznego piętna na świecie, domagali się ochrony od swoich władców i Kościoła. W 1231 roku zachodni królowie i papież postanowili powołać Inkwizycję. Ta organizacja miała szkolić i kierować działaniami błogosławionych „detektywów”, którzy mieli odnaleźć i zniszczyć zło wywołane przez Rozdarcie.

Po wygnaniu z Europy smoków i sukcesach Inkwizycji oraz Zakonu Templariuszy w zwalczaniu sił ciemności w pobliżu miast na krótki czas nastał pokój. W 1241 przerwała go inwazja Mongołów pod dowództwem Batu Chana.

Kiedy ta armia maszerowała na zachód, Batu Chan zebrał straż przednią z potwornych wojowników, ohydnych i okrutnych goblinów, którzy powstali ze związku mrocznych duchów z ludźmi. Te stwory szybko przejęły styl walki Mongołów, doprowadzając do perfekcji sztukę strzelania z łuku z końskiego grzbietu. Złota Orda Batu Chana została znacznie wzmocniona przez gobliny i przetoczyła się krwawą falą przez wschodnią Europę. Sukcesy Batu Chana zaniepokoiły wyczerpane wojną ze Smokami narody Zachodu. W 1243 zakończyła się Czwarta Krucjata przeciw Smokom, dzięki czemu Templariusze i wojska Zachodu połączyły się ze wschodnimi armiami, stając przeciw Mongołom.

Tej koalicji udało się spowolnić marsz Złotej Ordy na kilka lat, ale wojska Batu Chana nadal zdobywały nowe tereny. W 1249 koalicji udało się ostatecznie zatrzymać postępy Batu Chana we Włoszech, ale wiele włoskich prowincji odczuło dzikość hordy Mongołów. Sytuacja wydawała się tak rozpaczliwa, że papież uciekł na zachód do Hiszpanii, gdzie pozostaje do tej pory.

W 1250 roku armie europejskie ostatecznie pokonały siły Mongołów wojną na wyczerpanie. Obie strony poniosły ciężkie straty. Batu Chan sprytnie wysłał swoje plemiona goblinów przeciw Europejczykom. Potwory przedzierały się przez szeregi wroga, osłaniając odwrót Mongołów. Złota Orda zniknęła równie szybko, jak się pojawiła, a niektórym plemionom goblinów udało się przedrzeć na zachód. Wściekły atak Złotej Ordy starł z powierzchni ziemi kilka potęg, między innymi Bizancjum i Zakon Krzyżacki. Wielu Inkwizytorów zginęło, walcząc odważnie przeciw Mongołom. Ci Inkwizytorzy, którzy chcieli, udali się do Hiszpanii, ale zakon nie odzyskał swoich wpływów jeszcze przez wiele lat.

Do roku 1260 sojusz ambitnych Dzierżycieli starał się wzmocnić swoje wpływy na spustoszonych inwazją terenach. Kilku najpotężniejszych i najzuchwalszych Dzierżycieli mianowało się władcami lub gubernatorami, i stworzyło kilka niewielkich księstw oraz prowincji ma terenach zachodnich królestw. Za pomocą magicznych zdolności starali się zwiększyć swoje wpływy. W roku 1263 Dzierżyciele władali prawie jedną czwartą Hiszpanii i częścią Francji.

W 1268 roku władcy królestw Zachodu i przywódcy Inkwizycji przekonali Templariuszy by powstrzymać Dzierżycieli, którzy zaczęli zagrażać hegemonii ludzi czystej krwi. Inkwizycja wydała serię edyktów, które miały chronić mieszkańców przed magicznymi nadużyciami i ukarać tych, którzy nielegalnie korzystali z pomocy magii. Niektórzy Bitewni Dzierżyciele, lojalni wobec Templariuszy, zaakceptowali i zrozumieli edykty Inkwizycji, ale wielu otwarcie zaatakowało Inkwizytorów, by chronić swe przeklęte istnienie i żądzę władzy.

Powstała Hiszpańska Inkwizycja, która miała odzyskać ziemie Hiszpanii, przejęte przez Dzierżycieli.

Inkwizytorzy rozpoczęli Rekonkwistę, serię magicznych bitew, które pogrążyły Hiszpanię i Francję w wojnie domowej. Zbuntowani Dzierżyciele przywołali straszne siły żywiołów, a Inkwizytorzy rzucili na buntowników potężną boską magię. W rezultacie życie straciło wielu ludzi, zarówno czystej krwi, jak i dotkniętych skazą.

Rekonkwista trwała sześć lat. Do roku 1275 Inkwizycji udało się zniszczyć zbuntowanych Dzierżycieli. Lojalni względem Templariuszy Bitewni Dzierżyciele szybko odcięli od złych czarodziei, którzy władali częścią Europy. Ale Inkwizycja nadal bardzo podejrzliwie traktowała wszystkich czarodziei i nie zamierzała pozwolić, by kiedyś znowu zdobyli oni wpływy.