Rozdarcie
W roku pańskim 1189 Grzegorz VIII wezwał do przeprowadzenia Trzeciej Krucjaty, której celem miało być odbicie Jerozolimy i Ziemi Świętej z rąk pogan. Król Anglii, Henryk II, oraz król Francji, Filip II, zgodzili się przerwać wojnę, którą prowadzili między sobą i postanowili podnieść krzyż. Kiedy Henryk i Filip zbierali armie, Cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Fryderyk Barbarossa, wyruszył z Europy na czele armii liczącej kilkaset tysięcy ludzi. Ale jego wyprawa zakończyła się nad rzeką Salef, w której utonął. Załamana po utracie przywódcy niemiecka armia rozpadła się. W ten sposób brzemienny w skutkach początek krucjaty zapowiedział straszne wydarzenia, które miały wkrótce nadejść. Król Anglii, Henryk II, zmarł, zanim udało mu się rozpocząć wędrówkę do Ziemi Świętej. Jego syn, Ryszard „Lwie Serce”, objął tron odpowiedział na papieskie wezwanie do broni. Połączył siły z królem Francji, Filipem, i ich armie wyruszyły w lecie 1190 roku. Po drodze Ryszard zdobył Sycylię i Cypr. Potem, wraz z francuską armią, rozpoczął oblężenie miasta Akka, latem 1191 roku. Po strasznych walkach armia saraceńska została zmuszona do negocjacji i zawarcia rozejmu z Ryszardem i Filipem. Warunki rozejmu były bardzo ciężkie – Saraceni mieli zapłacić krzyżowcom 200 000 złotych monet i zwrócić łupy oraz jeńców. Ale oblężenie było trudne i krzyżowcy wiele wycierpieli z powodu chorób i braków żywności. Obaj królowie z trudem uzgodnili podział łupów. W ten sposób pomimo zwycięstwa krucjata się rozpadła. Wkrótce wojska niemiecki i francuskie odpłynęły do domu, zostawiając Ryszarda i Anglików samotnie pod Akką. Podobno kiedy Saladyn, przywódca muzułmanów, nie zapłacił rekompensaty, której domagali się krzyżowcy, zaufany doradca Ryszarda namówił go do ukarania niewiernych. Doradził Ryszardowi, by zebrał razem kilka świętych relikwii i odprawił święty obrządek, który miał pobłogosławić armię Ryszarda i przekląć wrogów. Kierując się tą radą, Ryszard zgromadził razem relikwie. Ich obecność w jednym miejscu zaczęła osłabiać rzeczywistość. Kiedy wojska Saladyna obozowały nieopodal Akki, by ponownie negocjować warunki rozejmu, Ryszard skazał na śmierć 3000 muzułmaśkich jeńców w wielkim pokazie siły i zawziętości. Powiadają, że ci jeńcy stali się krwawą ofiarą dla katastrofalnego rytuały, który rozpoczął doradca Ryszarda. W ciągu zaledwie jednego dnia tkanina rzeczywistości zaczęła się rozdzierać i uwolnione zostały duchy i magia. Hordy demonów i obcych, potężnych istot wkroczyły na ulice Akki, otaczając armię Ryszarda. Po ciężki stratach Ryszard i Saladyn połączyli siły, by przebić się przez hordy wrogów. Walcząc z niesłychanym męstwem, obaj władcy zranili doradcę Ryszarda, który ujawnił swe prawdziwe oblicze jako demon o wielkiej potędze. Demoniczny doradca uciekł wraz z watahą piekielnych istot, przerywając rytuał, zanim został on dokończony. Choć bitwa trwała zaledwie kilka godzin, Rozdarcie, jak później nazwano to wydarzenie, uwolniło potężne moce na całej planecie. W tych czasach nowa magia została po raz pierwszy użyta w zniszczonej Anglii. Stosowano ją do naprawy, zapewnienia łączności i obrony narodu. Magia spowodowała też odrodzenie grupy nieistniejącej od stuleci – Druidów. W latach, które nastąpił po Rozdarciu, hordy magicznych istot rozproszyły się po całej ziemi. Najpotężniejszymi z nich były Smoki Burzy, olbrzymi gady, które potrafiły za pomocą swych magicznych zdolności wywoływać straszliwe zniszczenia. Potrafiły kontrolować pogodę i wywoływać katastrowy naturalne. Smoki Burzy były agresywne i silnie terytorialne. Szybko rozprzestrzeniły się na całą planetę i zaczęły dzielić między siebie ziemię. Śnieżne Smoki odleciały na skuta lodem północ Europy, Ogniste opanowały gorące pustynie Afryki i Bliskiego Wschodu, Smoki Błyskawic poszybowały do obu Ameryk, a Smoki Przypływów kontrolowały wody Pacyfiku.