Raport #473.1.4
Wykonał: T. K.
Seria: 44
Zadanie pobierania tkanki rozpoczęło się o 14:07 dnia 02.07 w sali 205 bloku wschodniego, obiektem badań było nowo schwytane stworzenie, któremu został przypisany nr #437.
O godzinie 14:12 Obiekt #437 wydostał się z komory radiacyjnej. Otwarcie komory nastąpiło najprawdopodobniej z powodu awarii instalacji hydraulicznej. O godzinie 14:13 Obiekt #437 rzucił się na dr Bauchman poważnie ją raniąc. Reszta członków zespołu badawczego natychmiast opuściła salę, izolując ognisko zakażenia. O godzinie 14:27 Oddział Specjalny zjawił się na miejscu wypadku, gdzie po 4 minutowej akcji sytuacja została opanowana. Obiekt #437 został zneutralizowany i przetransportowany do komory #22 natomiast uśpioną dr Bauchman umieszczono w sali testowej nr 5. W dniu 04.07 bieżącego roku zostanie powołana specjalna komisja śledcza mająca wyjaśnić powód awarii komory antyradiacyjnej.
Podczas ostatnich 13 godzin i 21 minut Dr Bauchman stopniowo traciła kontakt z otoczeniem. Na jej ciele zaobserwowano bardzo szybkie zmiany mutacyjne. Z obserwacji wynika, iż zatrzymaniu uległy wyższe funkcje jej mózgu, jednak zachowana została koordynacja ruchowa i podstawowe instynkty. Więcej na temat zmian w organizmie będzie wiadomo po sekcji zwłok.
Informacje o pochodzeniu obiektu:
Większość podobnych przypadków obserwuje się na terenie zachodnich pustkowi. Lokalna ludność nazywa je “Stworami w Kombinezonach” tudzież “Szeregami Martwych”. Analiza resztek kombinezonów na ich ciele pozwala sądzić, że przed Wielka Wojną najprawdopodobniej byli to żołnierze aktywnych oddziałów chemicznych. Najprawdopodobniej, gdy spadły bomby nie było już czasu na ich ewakuacje do schronów. Ze strzępków raportów udało się wyłowić informację, iż otrzymali rozkaz pozostania na posterunkach w swoich okopach i fortach, zapewnieni, że kombinezony ochronne powstrzymają radiację.
Wstępna obdukcja:
Wysoki stopień napromieniowania #437 sugeruje bezpośrednie wystawienie na skutki wybuchu bomby atomowej. Jednakże zmiany mutacyjne, które zaszły w ciele nie mogły zostać spowodowane przez znane rodzaje broni masowego rażenia. Ciało obiektu całkowicie stopione jest z resztkami starego, wojskowego kombinezonu. Przez popękane okulary maski dostrzec można pływające części stopionej twarzy. Oczy puste, widoczne są jedynie białka. Galaretowata struktura tkanek obiektu #437 przekłada się na większą niż u człowieka, wrażliwość na obrażenia obuchowe.
Analiza zachowania:
Dotychczasowe badania nad obiektem #437 pozwoliły nam ustalić, iż martwi odczuwają potrzebę konsumowania płynów organicznych istot żywych. Atakują zarówno zwierzęta, jak i ludzi. Ofiary giną po części z powodu silniej radiacji, na którą „Martwi” wydają się być uodpornieni, a także niezwykłej toksyczności ich ciał. Ich dotyk działa jak stężony kwas, topiący zarówno tkanki, jak i pancerze. Po przebiciu się przez skórę i mięśnie, umieszczają głowę w ciele ofiary, po czym zasysają płynne tkanki, rozpuszczone przez ich wydzielinę. “Martwych” cechuje bardzo niski poziom inteligencji i zdolności kognitywne na poziomie dżdżownicy. Ich zachowaniem kierują najprostsze instynkty, nie potrafią używać narzędzi, działać w grupach ani analizować i przystosowywać się do środowiska.
Analiza chemiczna:
Niezwykła zdolność “Martwych” do zmieniania innych istot na swoje podobieństwo wskazuje na istnienie nieznanego nauce patogenu. Jego charakter wirusa oraz jego pochodzenie pozostają zagadką. Mutagen roznoszony przez Martwe Szeregi działa na organizm jednostki zainfekowanej w niezwykle szybkim tempie. Miejmy nadzieję, iż wkrótce z racji utraty dr Bauchman zostaną dostarczone kolejne dane na temat przebiegu zmiany. Wartym podkreślenia jest fakt, iż nawet tyle lat po Wielkiej Wojnie, wirus wciąż działa z niemalejącą siłą, czego dowodem są ciągle napływające raporty o nowych ogniskach zarazy. Na potrzeby badań został on ochrzczony laboratoryjną nazwą LETANDE.
Uwagi:
Jakkolwiek tragiczny był wypadek dr Bauchman, zyskaliśmy dzięki niemu drugi obiekt do badań (#438), dzięki któremu mamy nadzieję uzyskać nowe informacje o tym niezwykłym zjawisku, co wydatnie przyspieszy prace nad antidotum.
KONIEC RAPORTU
