Uthgardcy Barbarzyńcy

Uthgardczycy to rasa czarnowłosych ludzi o niebieskich oczach, którzy są potomkami ludzi północy, Netherese i kilku dzikich plemion.

W chwili obecnej są podzieleni na porozrzucane plemiona, których nazwy pochodzą od pokonanych przez Uthgara zwierząt: czarnego lwa, bestii gromu, czerwonego tygrysa, niebieskiego niedźwiedzia, wielkiego robaka, kucyka niebios, ducha drzewa, czarnego kruka, gryfa i szarego wilka. Chociaż cywilizacja falami podbijała północ, to jednak większość uthgardzkiej ziemi wciąż pozostaje dzika i nieujarzmiona. Ich ziemie na północy sięgają gór Grzbietu Świata, na południu do Kamiennego Mostu, na wschodzie do Zimnego Lasu, a na zachodzie do Lasu Neverwinter.

Chociaż niektóre z plemion przyjęły osadniczy tryb życia, w Uthagardzie znajduje się zaledwie kilka normalnych wiosek. Większość plemion wędruje przez dzikie ostępy małymi klanami bądź rodzinami i można je znaleźć kilka tygodni drogi od kopca ich przodka. Tradycja stanowi rdzeń życia w Uthgardzie, a ślepe jej podporządkowanie sprawia, że wciąż są dzicy i niecywilizowani. Dla mieszkających tam barbarzyńców siła jest wszystkim, a cywilizacja oznacza słabość i dlatego nie może być tolerowana. W uthgardzkich plemionach mężczyźni są wojownikami i myśliwymi - kobiety zajmują się zbieractwem i potrzebami rodziny. Nie mają alfabetu i nie znają sztuki, poza geometrycznymi rzeźbami i ozdobami, które noszą na ubraniach. Ich religia i filozofia skupia się na wojnie, rabunkach i przetrwaniu. Głęboko zakorzenione przesądy prowadzą do nieufności wobec magii - szczególnie magii mistycznej.

Uthgard ma niewiele wspólnego z mieszkańcami miast, są oni uznawani za zwierzynę, chociaż niektóre z plemion zawiązały sojusze z ludami "cywilizowanymi". Zarówno samotni wędrowcy, jak i duże karawany są traktowane jako doskonała okazja do rabunku. Chociaż atakują cywilizowanych ludzi i często walczą między sobą, to jednak potrafią się zjednoczyć - nawet z ludźmi spoza Uthgardu - przeciwko wrogowi ich przodka: orkom.