Ważnym krokiem w badaniu zdarzenia jest ustalenie czy śmierć nastąpiła w wyniku wypadku, samobójstwa czy morderstwa. W bardzo wielu przypadkach można pomylić te przyczyny. Sławny patolog Sir Sidney Smith często w trakcie wykładów przytaczał przypadek człowieka, który postanowił powiesić się na gałęzi drzewa rosnącego nad brzegiem morza. Dla całkowitej pewności mężczyzna ów zażył przedtem dużą dawkę opium oraz postanowił się zastrzelić.


Samobójca skoczył z wysokiego brzegu morza i w tym samym momencie oddal strzał. Jako że na szyi miał założoną pętlę szarpnięcie liny spowodowało, iż chybił i kula zamiast w głowę trafiła w linę, która osłabiona po strzale się zerwała. Mężczyzna wpadł do morza i opił się wody, co spowodowało wymioty i wydalenie opium z organizmu. Na brzeg morza wyszedł jako zupełnie zdrowy człowiek. (ale umarł z oziębienia)

Samobójstwo choć normalnym, cieszącym się życiem ludziom może wydać się czymś totalnie głupim, wcale nie jest tak rzadkie, aby każdą śmierć nie będącą wypadkiem przypisywać działającym w ukryciu mordercom. Klasycznym przykładem z kryminalistyki, powtarzanym na wielu wykładach, jest opowieść o chorej umysłowo kobiecie, która próbowała zabić się zadając sobie ciosy siekierą w głowę. Ciekawe ilu lekarzy widząc ślady po uderzeniach siekierą pomyślało by, że to próba samobójstwa?
Aby nie przypisywać skłonności do skracania swojej egzystencji tylko współczesnym, warto dodać że podobno grecki filozof Empedokles rzucił się do krateru Etny, a powodem tego miała być rozpacz związana z niemożnością odkrycia przez niego przyczyny wybuchów tego wulkanu. O takich sławach jak Arystoteles lub Sokrates nawet nie wspomnę. Niezwykłym samozaparciem popisała się żona niesławnego Brutusa – zabójcy Cezara – Porcja, która popełniła samobójstwo połykając rozżarzone węgle.


Vita reducta - życie zredukowane: okres agonii charakteryzujący się obniżeniem sprawności układów podstawowych, niezbędnych do podtrzymania funkcji życiowych (krążenia, oddychania, nerwowego).

Vita minima - życie minimalne: sprawność wyżej wymienionych układów jest tak niska, że zaobserwowanie ich czynności rutynowymi metodami lekarskimi jest znacznie utrudnione.

Śmierć biologiczna mózgu - mors biologica celebri: trwałe zatrzymanie czynności psychicznych.

Dystanazja: Utrzymywanie stanu organizmu, w którym krążenie i oddychanie podtrzymują specjalistyczne maszyny, ustały zaś wszystkie "wyższe" czynności mózgu.

Ortotanazja: Zaprzestanie dystanazji, czyli odłączenie organizmu od aparatury podtrzymującej podstawowe funkcje życiowe.

Okres interletarny: okres pomiędzy śmiercią kliniczną a ostateczną śmiercią biologiczną.


Vita intermedia - życie pośrednie: okres "życia tkankowego", gdy można jeszcze wywołać reakcje interletalne.

Reakcje interletalne: fizyczna zdolność reagowania narządów na określone bodźce mechaniczne, chemiczne i elektryczne.

Rodzaje śmierci:
Śmierć naturalna - wynik naturalnego procesu starzenia się.
Śmierć z przyczyn chorobowych - końcowy etap ciężkiej choroby.
Śmierć gwałtowna - śmierć jest wynikiem uszkodzenia ważnych dla życia narządów w wyniku urazu (w najszerszym tego słowa znaczeniu).


Artykuł pochodzi ze strony zewcthulhu.innyswiat.pl