Uduszenie gwałtowne

Każdy z nas stwierdził nie raz że "jest mu duszno". Najczęściej objawy te spowodowane były niedostateczną ilością tlenu w zamkniętych pomieszczeniach. Śmierć z uduszenia powodowana jest właśnie pozbawieniem komórek naszego ciała tlenu. Uduszenie polega na hamowaniu lub utrudnianiu czynności układu oddechowego lub procesów wymiany gazowej w płucach.

W przebiegu procesu duszenia się wyróżniamy 4 okresy:
- duszności - 1-1.5 minuty, duszność wdechowa, sinica twarzy i błon śluzowych;
- drgawki - około 1.5 minuty - duszność wydechowa, utrata świadomości, drgawki;
- zamartwica - 2 minuty - ruchy oddechowe ustają , jeszcze utrzymane są czynności serca;
- oddech końcowy - parę minut - pojawiają się jeszcze nieregularne ruchy oddechowe.

Klasyczne objawy (ale występujące też w innych przypadkach śmierci) to:
- Drobne wybroczyny krwawe - czyli punkciki krwi powstające w wyniku pękania małych naczyń krwionośnych (najczęściej w obrębie otrzewnej oraz nasierdzia);
- Przekrwienie narządów wewnętrznych - w wyniku niemożliwości powrotu krwi żylnej;
- Sinica - Spowodowana jest wzrostem ilości zredukowanej hemoglobiny we krwi (>= 5 g/dl.);
- Płynność krwi - wynik wysokiego tempa fibrynolizy.


Powieszenie

Powieszenie jest najczęściej wynikiem zamachu samobójczego, czasem nieszczęśliwego wypadku, bardzo rzadko zabójstwa. Mechanizm polega na zaciśnięciu pętli wisielczej na szyi, siłą zacisku jest ciężar ciała. Głównym czynnikiem powodującym zgon jest zamknięcie krwi do mózgu wskutek ucisku na tętnice szyjne. Do zaciśnięcia tętnic szyjnych wystarczy ciężar około 4 kg. Ciężar głowy to około 4,5 - 5,5 kg. W zupełności wystarcza on do zamknięcia tętnic szyjnych. Dlatego tak łatwo można powiesić się również siedząc, klęcząc lub leżąc na podłodze. Rozpoznanie śmierci z powieszenia jest łatwe, jeżeli występują charakterystyczne cechy: tzw. bruzda wisielcza- czyli zmiany na skórze będącej odwzorowaniem pętli. W większości wypadków powieszenia skóra twarzy jest blada, a język sczerniały na skutek wysychania po wysunięciu z ust.
Innym rodzajem jest egzekucja przez powieszenie (w państwach wykonujących karę śmierci). Tutaj śmierć następuje w wyniku złamania z przemieszczeniem kręgów szyjnych i przerwaniem rdzenia kręgowego. Utrata świadomości jest niezwykle szybka ale serce może być jeszcze przez 8-20 minut.


Zadzierzgnięcie

Zadzierzgnięcie polega na zaciśnięciu narządów szyi przez pętlę, z tym, że siłę zaciskającą stanowi siła ręki ( z reguły obcej). Bruzda przebiega okrężnie na linii poziomej. Jako że siła ręki ludzkiej jest mniejsza niż nacisk wywierany przez ciężar ciała (w powieszeniu) do śmierci dochodzi wówczas, gdy czas ucisku wywierany na szyję osoby zadzierzgniętej przekracza przynajmniej 4 minuty. Dominuje tu ucisk na żyły szyjne odprowadzające krew z głowy. Dlatego też u ofiar zadzierzgnięcia można zaobserwować silne przekrwienie twarzy powyżej bruzdy, obrzęk języka, przekrwienie mózgu, czasem wytrzeszcz gałek ocznych. W obrębie szyi czasem obserwuje się złamanie chrząstek krtani. Dość charakterystyczne są także wybroczyny krwawe w obrębie spojówek.


Zadławienie

Zadławienie spowodowane jest uciskiem bezpośrednim ręki ludzkiej na narządy szyi. W mechanizmie śmierci zdecydowanie głównym czynnikiem jest zamknięcie dostępu powietrza do płuc. Samobójstwo przez zadławienie jest niemożliwe - z chwila utraty przytomności zwalniał by się ucisk ręki samobójcy na szyje. Od ucisku ręki i palców powstają na skórze charakterystyczne otarcia i zasinienia. Często zdarza się złamanie chrząstek krtani i/lub kości gnykowej.


Unieruchomienie klatki piersiowej

Przypadki unieruchomienia klatki piersiowej i co za tym idzie, śmierci z uduszenia poprzez niemożliwość wykonywania ruchów oddechowych, spotykane są u ofiar zasypanych materiałem sypkim (piasek, ziemia) lub w następstwie przygniecenia przez ciężar (belka itp. ). Inna formą jest tzw. kolankowanie - gdy napastnik unieruchamia klatkę piersiową ofiary poprzez ucisk kolanami.



Uduszenie w ciasnej przestrzeni

Zamknięcie w ciasnym pomieszczeniu, bez dostępu powietrza, szybko prowadzi do śmierci z uduszenia. Wypadki takie zdarzają się np. podczas zabawy dzieci w chowanego, gdy dziecko chowa się do skrzyni itp. Charakterystycznym szczegółem takiej śmierci jest bardzo silne pocenie się ciała. Odzież zmarłego, a czasem i podłoże sprawiają wrażenie zamoczonego w wodzie.


Utonięcie

Utonięcie jest to śmierć gwałtowna w następstwie odcięcia dopływu powietrza do płuc przez wodę lub inne płyny. Mechanizmem odpowiedzialnym za śmierć w nagłym utonięciu jest nieodwracalne niedotlenienie mózgu. Badania doświadczalne przeprowadzone przez Wachholza i Horoszkiewicza pozwoliły wydzielić pięć etapów tonięcia:
- niespodziewanych oddechów - (około 4-16 s.) Pojedyncze wdechy spowodowane działaniem zimnej wody na końcówki nerwowe. Faza ta może nie wystąpić w wodzie ciepłej;
- świadomego oporu - (od 0.5 do 1 minuty, u osób wytrenowanych do 2 min.) Osoba tonąca świadomie wstrzymuje oddech. Okres ten kończy się wraz z przekroczeniem progu pobudliwości ośrodka oddechowego przez ilość dwutlenku węgla we krwi;
- wydatnych ruchów oddechowych - (od 60 - do 150 s.) Silne wdechy i wydechy podczas których woda dostaje się do dróg oddechowych i płuc;
- zamartwicy - (1 - 1.5 minuty) Zatrzymanie czynności oddechowych, utrata przytomności;
- oddechów końcowych - (0.5 do 1 minuty) Okres skurczów i krótkich, nieregularnych oddechów połączonych z drgawkami tonicznymi.


Skutkiem tonięcia są zmiany w płucach (rozedma wodna płuc), charakterystyczny dla świeżych zwłok jest też tzw. grzybek piany - wydobywający się z ust lub nosa biały i puszysty, powstający podczas wydychania przez tonącego wody zmieszanej z powietrzem i śluzem. Ciała długo przebywające w wodzie mają sfałdowany, biały i matowy naskórek - tzw. skórę praczek. Po paru dobach przebywania zwłok w wodzie może dojść do całkowitego zsunięcia się naskórka. Jako, że zwłoki przebywające w wodzie zwrócone są głową do dna, plamy opadowe umiejscowione są na twarzy, szyi i barkach.

Jeśli przyczyną śmierci było utonięcie, to w trzeciej fazie, wraz z wodą dostają się do płuc i przenikają do układu krążenia okrzemki. Bada się również obecność płynu topielnego w żołądku i jelitach. Podczas tonięcia dochodzi bowiem do połykania wody, a wraz z nią i składników planktonu oraz takich zwierząt jak np. pijawki.


Artykuł pochodzi ze strony zewcthulhu.innyswiat.pl