Oparzenie i przegrzanie
Przyjmuje się, że oparzenia 10% powierzchni skóry wymagają już leczenia szpitalnego, a oparzenie ponad 50% to już bardzo wysokie zagrożenie życia. Ponad 75 % oparzonej powierzchni ciała kończy się zazwyczaj śmiercią.

Wyróżniono 4 podstawowe stopnie poparzenia:
- I - zaczerwienienie (rumień oparzeniowy) - następuje wskutek rozszerzenia naczyń krwionośnych i wypełnienia ich krwią;
- II - pęcherze i obrzęki - wypełnione płynem wysiękowym;
- III - martwica - skóry i czasem tkanek położonych głębiej. Powstaje w skutek działania temperatur przekraczających 70-80 o C;
- IV - zwęglenie - przede wszystkim tkanek miękkich, ale czasem i kości. Powstaje zazwyczaj w skutek działania płomienia.

Oparzenia są groźne przede wszystkim dlatego, że łatwo mogą wywołać ciężki wstrząs pourazowy, w skutek przesunięcia osocza z łożyska naczyniowego do uszkodzonych tkanek. Organizm za wszelką cenę stara się odzyskać utraconą równowagę fizjologiczną. Niestety, nawet u osób które przeżyły pożary itp. po pewnym czasie może dojść do zgonu na skutek doznanego oparzenia. Prowadzić bowiem ono może do zaburzenia metabolizmu nerek, zapalenia dróg oddechowych i płuc, zapalenia zakrzepowego naczyń, owrzodzenia żołądka, zespołów krwotokowych i wyniszczenia nadnerczy. Jak więc widać, jest się czego bać.
W praktyce sądowo-lekarskiej niezmierne ważne czasem bywa ustalenie czy dana osoba zginęła w pożarze, czy tez była martwa już przed wybuchem ognia. Aby zróżnicować, czy obrażenia są pośmiertne czy przyżyciowe ustala się m. innymi:
- obecność hemoglobiny tlenkowej we krwi - która świadczy o tym, że dany człowiek oddychał w atmosferze o dużej zawartości dwutlenku węgla. Pamiętać jednak należy, że tlenek może być wchłonięty przez skórę i nawet po śmierci łączy się z hemoglobiną;
- obecność cząsteczek sadzy i nadpalonych materiałów w drogach oddechowych - badana jest tu obecność w oskrzelach i pęcherzykach płucnych;
- jasne smugi na skórze powiek - żywy człowiek w zasięgu płomieni odruchowo zaciska oczy;
- stwierdzenie innej, nie związanej z pożarem przyczyny śmierci - np. rany kłutej itp.
Bardzo charakterystyczne jest ułożenie zwłok znajdowanych w pożarach - tzw. pozycja bokserska.


Innym rodzajem śmierci wskutek wysokiej temperatury jest tzw. udar cieplny. Górna granica temperatury ciała dla człowieka wynosi 41 ^oC. Jej przekroczenie może prowadzić do śmierci. Organizm nie jest wówczas zdolny do dalszego kompensowania odpływu ciepła. Klasyczne objawy to: temperatura ciała około 40 ^oC, gorąca i sucha skóra, zaburzenia czucia, spadek ciśnienia tętniczego, zaburzenia akcji serca, hiperwentylacja.

No cóż - jeśli nie jest nam za gorąco, to może nam być za zimno. Dolna granica temperatury ciała człowiek waha się miedzy 22 do 24 ^oC. Kiedy utrata ciepła przeważa nad jego wytwarzaniem dochodzi do tzw. hipotermii. Jest to stan, kiedy temperatura ludzkiego ciała spada poniżej 35 ^oC. Organizm broni się przed utrata ciepła skurczem naczyń krwionośnych, wzrostem procesów metabolicznych (a w wyniku tego napięciem mięśni oraz dreszczami) oraz przesunięciem wody z łożyska naczyniowego do komórek. Te reakcje obronne mają jednak negatywne skutki - zagęszczenie krwi i wzrost ciśnienia tętniczego, a w wyniku nadmierne obciążenie układu krążenia.
Ciepło jest tracone trzy razy szybciej w wodzie, niż w suchym powietrzu o tej samej temperaturze. Dane dotyczące ofiar katastrof wykazały, iż mężczyzna zanurzony w wodzie o temperaturze 4-9 ^oC, może przeżyć w niej około 2 godziny. Po wyciągnięciu osoby z zimnej wody przez pewien czas temperatura nadal spada, mimo intensywnego ogrzewania.


Odmrożenia

Odmrożenia dzielimy na trzy stopnie:
- I - zaczerwienienie skóry;
- II - obrzęk i możliwość powstania pęcherzy;
- III - zgorzel wtórna i poważne uszkodzenie tkanek.

Niestety III stopień jest nieodwracalny i powoduje konieczność amputacji odmrożonej części ciała.
Miejscowe działanie zimna może też powodować uszkodzenie naczyń krwionośnych oraz ich zakrzepicę. Do następstw działania niskiej temperatury możemy również dodać: zanik paznokci i skóry, rozmiękczenie chrząstek, osteoporozę kości, martwicę mięśni i zapalenie nerwów obwodowych.


W wyniku zgonu z powodu niskiej temperatury występuje jaskrawoczerwone zabarwienie plam pośmiertnych i narządów wewnętrznych (w wyniku zmniejszonej zdolności pobierania tlenu z krwi). Niekiedy widać wybroczyny w błonie śluzowej żołądka (tzw. plamy Wiszniewskiego)

Pozycja "boksera" - zwana również postawa kolankowo-łokciową - pozycja jaka przyjmują zwęglone zwłoki na skutek przewagi mięśni zginaczy nad prostownikami.

Perły keratynowe - perłowate lub kolbowate zgrubienia powstające na końcu włosa w tem. powyżej 150 ^oC.

Czasami w trakcie pożaru ciało zachowuje się tak, jakby chciało "oszukać" patologa:
- skóra kurczy się, zwęgla i pęka sugerując wyglądem rany cięte lub rąbane;
- kości wysychają i pękają "udając" złamania;
- tkanki miękkie głowy kurczą się, a płyny przemieszczają. W efekcie krew gromadzi się w przestrzeni pomiędzy kością a oponą twardą, dając obraz krwiaka w skutek obrażeń czaszki.

Do oceny temperatury jaka działała na ciało mogą posłużyć zmiany w obrębie paznokci. I tak w temperaturze około:
- 140 ^oC tworzą się pęcherze w okolicy macierzy paznokcia;
- 250 ^oC - pęcherze as wydłużone i na całej powierzchni;
- 400 ^oC następuje zwęglenie paznokci.


Artykuł pochodzi ze strony zewcthulhu.innyswiat.pl